پارامتر های مهم در سیستم های آسانسور 1401
تجربه مسافر و رفتار انسانی
تجربه مسافر هنر و علم تطبیق تجربه آسانسور با انتظارات افراد سوار بر آسانسور است. این یک رابط واقعی انسان و ماشین است که به فناوری پیشرفته، درک رفتار انسان و تعامل صاف بین این دو نیاز دارد. سرویس آسانسور یک رویکرد طراحی کاربر محور به سازگاری فراتر از "کار باید انجام شود" عملکردی کمک می کند تا نیازهای اجتماعی و احساسی جدید را برآورده کند.
انتظارات شخصی
یکی از ابعاد مهم این تجربه، کیفیت سواری است. کیفیت سواری آسانسور - سر و صدا و لرزش تجربه شده توسط مسافران - یکی دیگر از زمینه هایی است که فناوری به طور پیوسته در آن پیشرفت کرده است تا سواری نرم و آرام تری ارائه دهد.
با این حال، تفاوت‌های اجتماعی، شرایطی و قوم‌نگاری با انتظارات متفاوتی از آنچه یک «سوار خوب» است، مرتبط است. مسافران مسکونی ممکن است آسانسور را گسترش فضای زندگی خود بدانند. مسافران مهمان نوازی ممکن است بخواهند بازدیدشان بهتر از خانه شان باشد. مسافران تجاری ممکن است به سادگی انتظار سفری کارآمد و مطمئن را داشته باشند که به زمان ارزشمند آنها لطمه ای وارد نکند. مسافران در شهر نیویورک ممکن است بخواهند عجله حرکت سریع در ساختمان را احساس کنند. مسافران در توکیو ممکن است به دنبال تجربه ترک یک فضا، ورود به آسانسور و لحظه‌ای بعد باز شدن درها در یک فضای کاملاً جدید با کمی احساس حرکت باشند.
پیشرفت های تکنولوژیکی
برای بسیاری از تاریخچه اولیه آسانسورها، این تجربه ساده و بسیار شخصی بود. مسافران مستقیماً با اپراتورهای آسانسور که ترافیک را هدایت می کردند، درها را باز و بسته می کردند و حرکت کابین آسانسور را هدایت می کردند، ارتباط برقرار می کردند.
دکمه های آسانسور در سال 1892، کنترل سیگنال الکترونیکی در سال 1924، درب های اتوماتیک در سال 1948 معرفی شدند و در سال 1950 اولین آسانسور بدون اپراتور در ساختمان پالایش آتلانتیک در دالاس نصب شد. کنترل کامل اتوماتیک و نظارت و بهره برداری اتوترونیک در سال 1962 دنبال شد و راندمان آسانسور به طور پیوسته از راه های دیگر افزایش یافته است.
برچسب: سرویس آسانسور،
